Lang leve de architectuur

Hier een paar voorbeelden van al het architectonisch schoon dat mij omringt. Tussen 1833 en 1861 werd ten oosten van het koloniale stadshart en zijn haven een Ciudad Nueva (nieuwe stad) ontworpen met openbare pleinen, brede straten, bomen, grote winkels en woongebouwen (residencias). In 1868 begon een Brits bedrijf met de aanleg van de eerste spoorlijn die Montevideo met het platteland zou verbinden.


Het blijft een vreemd gezicht dat tussen de voetgangers en het moderne autoverkeer regelmatig vuilnismannen te paard opduiken. Alsof ze vanuit een tijdmachine de toekomst zijn ingeschoten.


Bij Plaza del Entrevero dronk ik maandag mijn eerste Uruguyaanse kopje koffie en werd ik helemaal blij van de ochtendzon, het lentegroen en de omringende stenen juweeltjes. Zoals dit expositiecentrum uit 1964.


Op Plaza Independencia staat dit Palacio Salvo, gebouwd in 1922-28 (stijl: eclecticisme). Met zijn 26 verdiepingen was het destijds het hoogste gebouw op het hele continent en nog steeds is het een van de hoogste bouwwerken in de stad.


Aan de rivieroever staat dit haven- en douanegebouw. Het Ministerie van Toerisme en Sport is ook gevestigd in dit strakke geval met Oost-Europese allure.