Adíos Buenos Aires

Donderdagmiddag om 3 uur verlaat ik Buenos Aires in een comfortabele bus met slaapstoelen (semi-cama) naar San Juan, hoofdstad van de gelijknamige provincie in de Cuyo-regio. Dit gebied ligt in het westen langs de uitlopers van het Andesgebergte. Ik heb expres een bus gekozen die overdag aan de lange rit van zo´n 1150 kilometer begint, om de eerste uren naar buiten te kunnen staren. Via de haven langs de Río de la Plata tuffen we bruisend Buenos Aires uit, en worden de wegen steeds rustiger en de plaatsen kleiner. Veel dorpsbewoners rijden met kleurrijke helmpjes rond op kekke brommertjes.

Het contrast tussen de hoofdstad en de provincie is – zoals in ieder boek over het land staat – inderdaad opvallend groot. Al snel domineert de landbouwindustrie het landschap. Ik zie paarden en koeien grazen, grote reclameborden voor een vee-inseminatiecentrum, reusachtige graanfabrieken en ‘openluchtshowrooms’ met gloednieuwe graaf-, zaai- en andere machines in lange rijen opgesteld. Boven de glooiende velden vliegen roofvogels en er staat een stevig briesje.

De busetappe wordt veraangenaamd door 3 videofilms. Die ik meteen benut als een gratis taalles. Eerst verdiep ik me in de beslommeringen van een getrouwde man die op vakantie verliefd wordt op een exotische donkere schone. Dan volgt een Amerikaanse film met Spaanse ondertitels, nóg beter. Tenslotte – het is allang donker en bijna alle buspassagiers slapen – begint een actiefilm over schimmige onderwereldpraktijken. Vast gemaakt door een videoclipregisseur, want qua vormgeving is- ie verrassend mooi. En ik had me helemaal ingesteld op ouderwetse Zorrofilms…

Vrijdagochtend rond half 7 verdraai ik bijna mijn nek om de zon te zien opkomen boven het dorre en kale landschap. Iedereen om me heen slaapt, ook de schoolkinderen die kort daarvoor zijn ingestapt. Een paar geitjes grazen langs de weg en een groepje mannen zit rondom een kampvuurtje te kletsen. Links in de verte doemen de eerste contouren van de Andes op en rechts van me zie ik piepkleine betonnen huisjes met golfplaten en rieten daken, ontluikende wijnranken en verlaten spoorlijnen. Een kakkerlak kruipt over mijn raam en verdwijnt achter een gordijntje. Nog even en we arriveren in San Juan.