Laatste momenten...

Hotel B.A.U.W.E.N., Buenos Aires, vrijdag 1 december 2006, 14:12 uur:

Mijn laatste uurtje in deze bruisende, overdonderende, interessante en stinkende metropool is aangebroken. Het was een waar genoegen om aan het begin en einde van mijn lange reis rond te dolen in bekende en minder bekende maar oh zo verschillende buurten van de hoofdstad, maar wat ben ik blij dat ik morgen weer aan de andere kant van de oceaan uit het vliegtuig kan stappen.

Een home sweet home-verlangen heb ik nog nooit zo sterk gevoeld als hier in Argentinië. De haast onvoorstelbare uitgestrektheid van het land overweldigt me en ondanks de vele vriendelijke mensen die ik heb ontmoet en duidelijke Europese invloeden in de cultuur voel ik me toch vooral 'anders'. Kan het nog niet preciezer omschrijven, daarvoor is meer afstand in ruimte en tijd nodig.

Hieronder nog wat kiekjes van gisteren:


Het graf van tangoheld Carlos Gardel op Cementerio La Chacarita. Ook hier boezemt de schaalgrootte me bijna angst in: elke dag worden op dit kerkhof zo'n 40 mensen begraven (en nog meer gecremeerd). Voor me strekken de rijen verse graven zich uit, alsof er zojuist een grote ramp heeft plaatsgevonden. Maar ja, in een miljoenenstad gaan nou eenmaal relatief veel mensen dood.


Iets vrolijker: Buenos Aires rond zonsondergang. De lucht koelt af en de mensen komen tot leven!