Leuk, leuk, leuk
Hahaha, ik weet weer helemaal waarom reizen zo leuk is! Wie een beetje moeite doet, maakt gekke en onverwachtse dingen mee. Neem nou gisteravond. Ik trok mijn stoute (rode) schoenen aan en ging naar de heropening van het Museo Memoria de la Ciudad om 19.00 uur. Toen ik hier eergisteren voor een gesloten deur stond, legde een suppoost me uit dat dit museum na een opknapbeurt van ruim 4 maanden feestelijk zou worden ingewijd.
Bij aankomst werd mijn vermoeden bevestigd dat de genodigden keurig netjes gekleed waren en ik erg uit de toon viel in mijn casual outfit (heb geen avondkleding meegenomen). Desalniettemin wekte mijn aanwezigheid nieuwsgierige en geamuseerde blikken op. Na een welkomswoord van directeur Julia Elena Bibolini de Sapena volgde een toespraakje van de ambassadeur van de Verenigde Staten (die de herinrichting van het museum financieel hebben ondersteund) en de burgemeester (Intendente Municipal) Enrique Riera van Asunción.
Buiten op de achtergrond was het presidentieel paleis te zien, waar een soldaat zojuist de buitenverlichting aandeed. Een van de vele bewakers wilde mij op de foto zetten, na enig gesputter maar mee ingestemd. Toch weer een amusant aandenken.
Hierna volgde een rondgang langs de collectie. Vooral de ansichtkaarten uit de jaren vijftig van de 20e eeuw bevielen mij zeer.
Tenslotte werd in de bibliotheek een presentatie gegeven van de nieuwe website (http://museo.mca.gov.py/) en de gedigitaliseerde bibliotheekcatalogus (gesubsidieerd door UNESCO). Het was zo grappig om tussen het Spaans door termen als link, Google en WIFI te horen. Nadat de burgemeester wat heen- en weer had geklikt op de eveneens nieuwe gemeente-website, sloeg een ouderwetse klok 20 uur en verdween het hooggeëerd gezelschap als sneeuw voor de zon.
Uit veiligheidsoverwegingen nam ik een taxi terug naar mijn hotel. De chauffeur en ik waren net lekker in gesprek toen we bij een kruispunt werden ingehaald door een andere taxi. Dit bleek het telefonisch bestelde vervoersmiddel te zijn, en ik moest overstappen naar deze taxi met een beduidend zwijgzamere chauffeur. Hihi, al met al een leuke avond dus. Nu ga ik naar het busstation voor een volgende reisetappe, toedelooeeeeeeeeeeeeeeee Selma
Bij aankomst werd mijn vermoeden bevestigd dat de genodigden keurig netjes gekleed waren en ik erg uit de toon viel in mijn casual outfit (heb geen avondkleding meegenomen). Desalniettemin wekte mijn aanwezigheid nieuwsgierige en geamuseerde blikken op. Na een welkomswoord van directeur Julia Elena Bibolini de Sapena volgde een toespraakje van de ambassadeur van de Verenigde Staten (die de herinrichting van het museum financieel hebben ondersteund) en de burgemeester (Intendente Municipal) Enrique Riera van Asunción.
Buiten op de achtergrond was het presidentieel paleis te zien, waar een soldaat zojuist de buitenverlichting aandeed. Een van de vele bewakers wilde mij op de foto zetten, na enig gesputter maar mee ingestemd. Toch weer een amusant aandenken.
Hierna volgde een rondgang langs de collectie. Vooral de ansichtkaarten uit de jaren vijftig van de 20e eeuw bevielen mij zeer.
Tenslotte werd in de bibliotheek een presentatie gegeven van de nieuwe website (http://museo.mca.gov.py/) en de gedigitaliseerde bibliotheekcatalogus (gesubsidieerd door UNESCO). Het was zo grappig om tussen het Spaans door termen als link, Google en WIFI te horen. Nadat de burgemeester wat heen- en weer had geklikt op de eveneens nieuwe gemeente-website, sloeg een ouderwetse klok 20 uur en verdween het hooggeëerd gezelschap als sneeuw voor de zon.
Uit veiligheidsoverwegingen nam ik een taxi terug naar mijn hotel. De chauffeur en ik waren net lekker in gesprek toen we bij een kruispunt werden ingehaald door een andere taxi. Dit bleek het telefonisch bestelde vervoersmiddel te zijn, en ik moest overstappen naar deze taxi met een beduidend zwijgzamere chauffeur. Hihi, al met al een leuke avond dus. Nu ga ik naar het busstation voor een volgende reisetappe, toedelooeeeeeeeeeeeeeeee Selma
posted by Selma @ 2:13 p.m.
